تفسیر نتیجه آزمایش کرونا

دانش آزمایشات تشخیصی سندرم حاد تنفسی حاد ویروس کرونا (SARS-CoV-2) در حال تکامل است و درک روشنی از ماهیت آزمایشات و تفسیر نتیجه آزمایش کرونا از طریق یافته‌های آنها مهم است.

در این مقاله نحوه تفسیر 2 نوع آزمایش تشخیصی که معمولاً برای عفونت های کرونا SARS-CoV-2 استفاده می شود را توضیح می‌دهیم

• واکنش زنجیره ای معکوس ترانکریپتاز-پلیمراز (RT-PCR)
• روش ایمونوسوربنت IgM و IgG و نحوه نتایج که ممکن است در طول زمان متفاوت باشد.

فواصل زمانی برآورد شده و میزان تشخیص ویروس بر اساس داده های چندین گزارش منتشر شده است. به دلیل تنوع در ارزش ها در بین مطالعات ، فواصل زمانی برآورد شده باید تقریبی در نظر گرفته شوند و احتمال تشخیص عفونت SARS-CoV-2 به صورت کیفی ارائه شده است.

تشخیص RNA ویروسی با آزمایش  RT-PCR

تا کنون ، رایج ترین و قابل اعتمادترین آزمایش برای تشخیص کرونا  COVID-19 ، آزمایش RT-PCR با استفاده از سواب های نازوفارنکس یا سایر نمونه های دستگاه تنفسی فوقانی ، از جمله سواب گلو یا اخیراً بزاق بوده است.

انواع مختلفی از ژن RNA مورد استفاده قرار می گیرد ، در اکثر آزمایش‌ها 1 یا بیشتر از پاکت (env) ، نوکلئوکپسید (N) ، سنبله (S) ، RNA  پلیمراز وابسته به RNA (RdRp) و ORF1 مورد هدف هستند.

طبق مطالعات مقایسه ای ، حساسیت آزمایش ها به ژن های فردی برمی‌گردد ، به جز پروب آغازگر RdRp-SARSr (Charité) ، که به دلیل عدم تطابق در آغازگر معکوس حساسیت کمی کمتر دارد.

در اکثر افراد مبتلا به عفونت علامت دار کرونا  COVID-19 ، RNA  ویروسی در سواب نازوفارنکس با اندازه گیری آستانه چرخه (Ct)  از همان روز اول علائم قابل تشخیص است و در اولین هفته از شروع علائم به اوج خود می رسد.

مقدار CT در آزمایش RT-PCR چیست؟

مقدار CT تعداد چرخه های تکثیر مورد نیاز برای تولید یک سیگنال فلورسنت است.

مقادیر Ct پایین تر نشان دهنده بارهای RNA ویروسی بیشتر است. مقدار Ct کمتر از 40 از نظر بالینی PCR مثبت گزارش شده است.

این نتیجه مثبت تا هفته 3 شروع به کاهش می کند و متعاقباً غیرقابل تشخیص می شود. با این حال ، مقادیر Ct به دست آمده در بیماران شدید بستری شده ، کمتر از مقادیر Ct در موارد خفیف است و مثبت بودن PCR ممکن است بیش از 3 هفته پس از شروع بیماری باقی بماند ، در حالی که اکثر موارد خفیف نتیجه منفی خواهند داشت.

با این حال ، یک آزمایش PCR مثبت فقط نتیجه تشخیص RNA ویروسی را نشان می دهد و لزوماً وجود ویروس زنده را نشان نمی دهد.

در برخی موارد، RNA ویروسی توسط آزمایش RT-PCR حتی پس از هفته ششم پس از اولین آزمایش مثبت قابل تشخیص بوده است.

در مطالعه ای بر روی 9 بیمار ، تلاش برای جداسازی ویروس در محیط کشت از روز 8 شروع بیماری موفقیت آمیز نبود ، که این نتیجه با کاهش عفونت در هفته اول ارتباط دارد.

جدول زمانی مثبت بودن تست PCR در نمونه هایی غیر از سواب نازوفارنکس متفاوت است.

نتیجه PCR مثبت در خلط به کندی کاهش می یابد و ممکن است 2 تا 4 روز پس از منفی شدن سواب های نازوفارنکس همچنان مثبت بوده، اما با شدت بالینی ارتباطی نداشته باشد. 3

در مطالعه ای روی 205 بیمار مبتلا به عفونت COVID-19 تأیید شده ، مثبت ترین نمونه RT-PCR در نمونه های شستشوی برونکوآلوئولار (93) ، به دنبال خلط (72)) ، سواب بینی (63)) و سواب حلق (32)) بود.

نتایج منفی کاذب عمدتاً به دلیل زمان نامناسب جمع آوری نمونه در ارتباط با شروع بیماری و کمبود تکنیک نمونه گیری ، به ویژه سواب های نازوفارنکس است.

ویژگی اکثر آزمایش های RT-PCR  نتیجه 100٪ آن است زیرا طرح آن آغازگر مختص توالی ژنومی SARS-CoV-2 است. البته گاهی اوقات ممکن است نتایج مثبت کاذب نیز به دلیل خطاهای فنی و آلودگی معرف رخ دهد.

تشخیص آنتی بادی های کرونا SARS-CoV-2

با اندازه گیری پاسخ ایمنی میزبان به عفونت کرونا SARS-CoV-2 می توان عفونت COVID-19 را به صورت غیر مستقیم تشخیص داد.

تشخیص سرولوژیکی به ویژه برای بیماران مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط که ممکن است دیرتر از 2 هفته اول شروع بیماری ظاهر شوند ، اهمیت دارد.

تشخیص سرولوژیکی نیز در حال تبدیل شدن به یک ابزار مهم برای درک میزان COVID-19 در جامعه و شناسایی افرادی است که مصون هستند و به طور بالقوه از عفونت محافظت می شوند.

حساس ترین و اولین نشانگر سرولوژیکی ، آنتی بادی های کل است که سطح آنها از هفته دوم شروع علائم افزایش می یابد.

اگرچه IgM و IgG حتی در روز چهارم پس از شروع علائم مثبت بوده است ، اما سطوح بالاتر در هفته دوم و سوم بیماری رخ می دهد.

به عنوان مثال ، IgM و IgG در تمام بیماران بین هفته سوم و چهارم شروع بیماری بالینی رخ داده است. سپس IgM شروع به کاهش می کند و در هفته 5 به سطوح پایین تری می رسد و تقریباً تا هفته 7 ناپدید می شود ، در حالی که IgG بیش از 7 هفته باقی می ماند.

در طول 5 روز اول ، میزان PCR کمی نسبت به IgM دارای میزان مثبت بالاتری بود ، در حالی که IgM نرخ مثبت بالاتری پس از روز 5 روز بیماری دارد.

آزمایش های آنتی بادی IgM و IgG استاندارد بیش از 95 دارای ویژگی تشخیص کرونا COVID-19 هستند. آزمایش نمونه های سرمی جفت شده با PCR اولیه و دوم 2 هفته بعد می تواند دقت تشخیص را بیشتر کند.

به طور معمول ، اکثر آنتی بادی ها در برابر فراوان ترین پروتئین ویروس ، یعنی NC تولید می شوند.

بنابراین ، آزمایش هایی که آنتی بادی های NC را تشخیص می دهند حساس ترین هستند.

با این حال ، دامنه اتصال گیرنده پروتئین S یعنی (RBD-S) پروتئین مورد علاقه میزبان است و آنتی بادی های RBD-S خاص تر هستند و انتظار می رود خنثی شوند.

بنابراین ، استفاده از یک یا هر دو آنتی ژن برای تشخیص IgG و IgM منجر به حساسیت بالا می شود. با این حال ، آنتی بادی ها ممکن است واکنش متقاطع با SARS-CoV و احتمالاً سایر ویروس های کرونا داشته باشند.

آزمایش فوری کرونا

آزمایشات فوری کرونا و سریع مراقبتی برای تشخیص آنتی بادی ها به طور گسترده زیاد و به بازار عرضه شده است و کیفیت متغیری دارند.

بسیاری از تولید کنندگان ماهیت آنتی ژن های مورد استفاده را فاش نمی کنند. این آزمایشات ماهیت کاملاً کیفی دارند و فقط می توانند وجود یا عدم وجود آنتی بادی های کرونا SARS-CoV-2 را نشان دهند.

وجود آنتی بادی های خنثی کننده را فقط می توان با آزمایش خنثی سازی پلاک تایید کرد. با این حال ، نشان داده شده است که تیترهای بالای آنتی بادی های IgG که توسط آزمایش شناسایی می شوند با آنتی بادی های خنثی کننده ارتباط مستقیم دارند.

نتیجه گیری

با استفاده از شواهد موجود ، یک جدول زمانی بالینی مفید از نشانگرهای تشخیصی برای تشخیص کرونا COVID-19 طراحی شده است (شکل).

اکثر داده های موجود برای افراد بالغ است که نقص ایمنی ندارند. دوره زمانی مثبت بینی و تبدیل سرمی در کودکان و سایر گروه ها ، از جمله جمعیت زیادی از افراد بدون علامت که بدون نظارت فعال تشخیص داده نمی شوند ، متفاوت است.

سوالات زیادی باقی می ماند ، به خصوص اینکه ایمنی بالقوه تا چه مدت در افراد بدون علامت و علامت دار باقی می ماند ، که مبتلا به SARS-CoV-2 هستند.

منبع: JAM Journal