از آزمایش عملکرد تیروئید یا پانل تیروئید برای مشاهده میزان عملکرد غده تیروئید استفاده می شود. تیروئید مسئول تولید هورمون هایی است که برای بسیاری از فرایندهای بدن مهم هستند.

عملکرد غیرطبیعی تیروئید ، مانند کم کاری تیروئید (هیپو تیروئید) یا پرکاری تیروئید (هایپر تیروئید) ، می تواند منجر به طیف وسیعی از علائم شود. با اندازه گیری سطح هورمون های تیروئید در خون ، پانل تیروئید می تواند به تشخیص اختلالات تیروئید و اختلال در عملکرد تیروئید کمک کند.

همچنین می توان از پانل تیروئید برای نظارت بر درمان پرکاری تیروئید و ارزیابی بیماران تحت درمان با لووتیروکسین استفاده کرد.

درمان با لووتیروکسین جایگزین یا مکمل هورمون های تیروئید است که به دلیل کم کاری تیروئید ، سرطان تیروئید ، ندول های تیروئید و گواتر کاهش یا کاهش می یابد.

آزمایش عملکرد تیروئید یا پنل تیروئید چه اندازه ای دارد؟

پانل تیروئید از یک نمونه خون برای آزمایش عناصر متعدد مرتبط با عملکرد تیروئید استفاده می کند. به طور خاص ، مقدار هورمون های تیروئید و هورمون های تحریک کننده تیروئید را در بدن اندازه گیری می کند.

سه هورمون بخشی از پانل استاندارد تیروئید هستند:

• TSH (هورمون تحریک کننده تیروئید)
• T4 رایگان (تیروکسین)
• T3 رایگان یا T3 کل (تری یدوتیرونین)

آزمایش عملکرد تیروئید ، از یک روش آبشاری برای ارزیابی و نظارت بر وضعیت عملکرد تیروئید استفاده می کند.

آزمایش TSH

آزمایش آبشاری با بررسی هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) به عنوان روش غربالگری شروع می شود. در بیماران با محور سالم هیپوفیز-تیروئید ، TSH  یک شاخص فیزیولوژیکی از سطح عملکرد فعالیت هورمون تیروئید را ارائه می دهد.

افزایش TSH نشان دهنده ناکافی بودن هورمون تیروئید و کاهش سطح TSH نشان دهنده هورمون تیروئید اضافی است.

اختلالات گذرا TSH ممکن است در بیماران مبتلا به بیماری شدید و بستری در بیمارستان مشاهده شود ، بنابراین این شرایط ایده آل برای ارزیابی عملکرد تیروئید نیست.

با این حال ، حتی در این بیماران ، TSH  بهتر از تیروکسین کل (یک آزمایش غربالگری جایگزین) عمل می کند.

وقتی سطح TSH طبیعی است ، هیچ آزمایش دیگری لازم نیست. با این حال ، هنگامی که نتیجه آزمایش TSH غیر طبیعی است ، آزمایشات مناسب پیگیری به طور خودکار انجام می شود.

اگر سطح TSH زیر 0.3 mIU/L یا بالاتر از 4.2 mIU/L باشد ، آزمایش تیروکسین آزاد (FT4) انجام می شود. اندازه گیری تکمیلی FT4  در بیماران با اندازه گیری غیر طبیعی TSH به شما امکان می دهد شدت تغییرات را بهتر ارزیابی کنید.

---

لیست آزمایشات آزمایشگاه ارگ

---

آزمایش T3

سطوح سرمی تری یدوتیرونین (T3) اغلب در بیماران بستری دارای افسردگی دیده می شود که تا حدی با تغییر بیوشیمیایی به تولید T3  معکوس ایجاد می شود.

بنابراین ، T3 به طور کلی پیش بینی کننده قابل اطمینان کم کاری تیروئید نیست. با این حال ، در یک زیرمجموعه کوچک از بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید ، ممکن است در اثر تولید بیش از حد T3 ایجاد شود.

برای کمک به تشخیص و نظارت بر این زیر گروه ، T3  در همه نمونه ها با غلظت TSH کاهش داده شده و FT4 طبیعی اندازه گیری می شود.

غلظت قابل تشخیص آنتی بادی آنتی تیروپراکسیداز (anti-TPO) در بیماران مبتلا به تیروئیدیت خود ایمنی مشاهده می شود و ممکن است باعث تخریب بافت تیروئید شود و در نهایت منجر به کم کاری تیروئید شود.

آنتی بادی های ضد TPO در همه نمونه ها با غلظت TSH بالا اندازه گیری می شود.

تفسیر نتایج آزمایش عملکرد تیروئید

در کم کاری تیروئید اولیه ، سطح هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) افزایش می یابد. در پرکاری تیروئید اولیه ، سطح TSH پایین خواهد بود.

توانایی کمی کردن سطوح گردش TSH در ارزیابی عملکرد تیروئید مهم است. به ویژه در تشخیص افتراقی کم کاری تیروئید اولیه (تیروئید) از ثانویه (هیپوفیز) و سوم (هیپوتالاموس) مفید است.

در کم کاری تیروئید اولیه ، سطح TSH به طور قابل توجهی افزایش می یابد ، در حالی که در کم کاری تیروئید ثانویه و سوم ، سطح TSH  پایین یا طبیعی است.

TSH بالا یا پایین در زمینه تیروکسین طبیعی معمولاً به ترتیب تحت عنوان هیپو- یا پرکاری تیروئید تحت بالینی نامیده می شود.

تحریک هورمون آزاد کننده تیروتروپین (TRH) با مشاهده تغییر در سطح TSH بیمار در پاسخ به TRH ، انواع کم کاری تیروئید را متمایز می کند.

به طور معمول ، پاسخ TSH به تحریک TRH در موارد کم کاری تیروئید اولیه اغراق آمیز است ، در کم کاری تیروئید ثانویه وجود ندارد و در کم کاری تیروئید سوم تأخیر دارد.

اکثر افراد مبتلا به پرکاری تیروئید اولیه سرکوب TSH دارند و به آزمایش تحریک TRH با افزایش TSH نسبت به مقدار پایه خود پاسخ نمی دهند.

بیماران بستری در بیمارستان ممکن است TSH را به طور کاذب پایین یا به طور گذرا بالا باشند.

هشدارها

برای سنجش هایی که از آنتی بادی ها استفاده می کنند ، احتمال تداخل آنتی بادی های ضد حیوانات (یعنی آنتی بادی های هتروفیل) در نمونه بیمار وجود دارد.

بیمارانی که به طور مرتب در معرض حیوانات قرار گرفته اند یا ایمونوتراپی یا روش های تشخیصی با استفاده از ایمونوگلوبولین ها یا قطعات ایمونوگلوبولین دریافت کرده اند ممکن است آنتی بادی (به عنوان مثال ، آنتی بادی های ضد موش انسانی) تولید کنند که در آزمایش های ایمنی تداخل ایجاد می کند.

این امر ممکن است نتایج را به طور کاذب بالا برده یا به طور کاذب کاهش دهد.

تداخل ناشی از تیترهای بسیار بالای آنتی بادی ها به آنتی بادی های اختصاصی آنالیت ، استرپتاویدین یا روتنیوم ممکن است رخ دهد.

منبع: Mayoclinic Lab