آزمایش ضد استرپتولیزین (Anti-Streptolysin O) یک آزمون مهم در تشخیص عفونت‌های استرپتوکوکی است. استرپتولیزین O یک آنزیم سمی است که توسط برخی از گونه‌های باکتری استرپتوکوک تولید می‌شود و می‌تواند عوارض جدی از جمله تبمداری روماتیسمی و تب شریانی ناشی از آنفلاماسیون قلبی را ایجاد کند.
آزمایش ضد استرپتولیزین به عنوان یکی از معیارهای مهم در تشخیص و پیگیری این عفونت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بدست آوردن آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین:
آزمایش ضد استرپتولیزین با اندازه‌گیری غلظت آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین O در نمونه خون بیمار انجام می‌شود. پس از ابتلا به عفونت استرپتوکوکی، بدن به صورت طبیعی به تولید آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین پاسخ می‌دهد. این آنتی‌بادی‌ها با آنزیم استرپتولیزین O تعامل دارند و تجمع آنتی‌بادی‌ها باعث افزایش غلظت آنتی‌بادی‌ها در خون می‌شود.
کاربرد آزمایش ضد استرپتولیزین
تشخیص عفونت‌های استرپتوکوکی:
عفونت‌های استرپتوکوکی توسط باکتری‌های استرپتوکوک ایجاد می‌شوند که می‌توانند در انسان به اختلالات مختلفی از جمله التهاب‌های حلق و پوست، تبمداری روماتیسمی و غیره منجر شوند. تشخیص و درمان سریع و مناسب این عفونت‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
علائم عفونت‌های استرپتوکوکی:
- التهاب حلق: علایم این التهاب شامل درد حلق، تورم و قرمزی حلق، سختی در بلع، تشدید در خوردن غذا و تب می‌شود.
- آنفلاماسیون قلبی (تبمداری روماتیسمی): این عارضه ناشی از پاسخ ایمنی بدن به عفونت‌های استرپتوکوکی است و باعث التهاب در اندام‌های قلبی می‌شود که می‌تواند منجر به مشکلات جدی قلبی شود.
- تب شریانی: این تب ناشی از عفونت‌های استرپتوکوکی به ویژه گلودرد استرپتوکوکی A می‌تواند باعث آسیب به شریان‌های بزرگ بدن شود.
آزمایش ضد استرپتولیزین به عنوان یک نشانگر اصلی در تشخیص عفونت‌های استرپتوکوکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. افزایش غلظت آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین O در نمونه خون می‌تواند به عنوان نشانگری از ابتلا به اینگونه عفونت‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
پیگیری عفونت‌های پیشین:
پس از ابتلا به عفونت استرپتوکوکی، غلظت آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین O در خون به طور مؤقت افزایش می‌یابد. اندازه‌گیری مجدد غلظت این آنتی‌بادی‌ها در بازه زمانی‌های مختلف می‌تواند برای پیگیری وضعیت عفونت و ارزیابی تاثیر درمان مفید باشد.
پیش‌بینی عفونت‌های روماتیسمی:
عفونت‌های روماتیسمی مجموعه‌ای از عفونت‌های باکتریایی هستند که به صورت عمومی به باکتری‌های گروه A از استرپتوکوک پیوند دارند و می‌توانند به عوارض جدی در سیستم قلبی-عروقی منجر شوند. این عفونت‌ها عمدتاً از طریق تماس با قطره‌های تنفسی انسان به انسان منتقل می‌شوند.
افزایش غلظت آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین O می‌تواند به عنوان یک عامل پیش‌بینی‌کننده برای عفونت‌های روماتیسمی مرتبط با استرپتوکوک‌ها عمل کند.
نتیجه‌گیری:
آزمایش ضد استرپتولیزین به عنوان یک ابزار مهم در تشخیص و پیگیری عفونت‌های استرپتوکوکی، به ویژه در تعیین علل بیماری‌های روماتیسمی و تبمداری روماتیسمی، از اهمیت بالایی برخوردار است. اندازه‌گیری غلظت آنتی‌بادی‌های ضد استرپتولیزین O می‌تواند به پزشکان کمک کند تا عفونت‌ها را به‌موقع تشخیص داده و اقدامات مناسب درمانی را به عمل آورند.
