آزمایش ایمونوگلوبولین میزان آنتی بادی های خاصی به نام ایمونوگلوبولین ها (im-yeh-no-GLOB-yeh-len) را در بدن شما بررسی می کند.
آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که سلول های ایمنی شما برای مبارزه با باکتری ها ، ویروس ها و سایر مهاجمان مضر می سازند. آزمایش ایمونوگلوبولین می تواند نشان دهد که آیا مشکلی در سیستم ایمنی بدن شما وجود دارد یا خیر.
برخی شرایط باعث می شود که بدن بیش از حد یا تعداد کمی ایمونوگلوبولین بسازد.
وجود بیش از حد ایمونوگلوبولین ها در خون احتمال برای ابتلا به عفونت ها را زیاد می‌کند. داشتن بیش از حد ایمونوگلوبولین می تواند به معنی آلرژی یا سیستم ایمنی بیش فعال نیز مطرح باشد.
انواع ایمونوگلوبولین
بدن انسان چند نوع آنتی بادی ایمونوگلوبولین مختلف تولید می کند ، از جمله این موارد:
ایمونوگلوبولین A یا IgA:
آنتی بادی IgA در غشای مخاطی ریه ها ، سینوس ها ، معده و روده ها یافت می شود. آنها همچنین در مایعاتی هستند که این غشاها تولید می کنند ، مانند بزاق و اشک ، و همچنین در خون.
ایمونوگلوبولین G یا IgG :
IgG رایج ترین نوع آنتی بادی در خون و سایر مایعات بدن است. این آنتی بادی ها با “به خاطر آوردن” میکروب هایی که قبلاً در معرض آنها قرار گرفته اید ، شما را در برابر عفونت محافظت می کند.
در صورت بازگشت این میکروب ها ، سیستم ایمنی بدن شما می داند که به آنها حمله شده است. پزشک می تواند با آزمایش آنتی بادی IgG بفهمد آیا به انواع خاصی از باکتری یا ویروس آلوده شده اید یا خیر.
برای آشنایی بیشتر با آنتی بادی IgG کلیک کنید
ایمونوگلوبولینM یا IgM :
بدن hkshk هنگامی که برای اولین بار با باکتری های جدید یا میکروب های دیگر آلوده می شوید ، آنتی بادی IgM می سازد.
آنها اولین خط دفاعی بدن شما در برابر عفونت ها هستند. هنگامی که بدن شما مهاجمی را احساس می کند ، سطح IgM شما برای مدت کوتاهی افزایش می یابد.
سپس با افزایش سطح IgG و افزایش آن برای محافظت طولانی مدت از بدن ، شروع به کاهش می کند.
برای آشنایی بیشتر با آنتی بادی IgM کلیک کنید
ایمونوگلوبولین E یا IgE :
بدن در صورت واکنش بیش از حد به موادی که مضر نیستند ، مانند گرده یا شوره حیوان خانگی ، آنتی بادی IgE می سازد. در صورت آزمایش خون برای بررسی حساسیت ، پزشک احتمالاً سطح IgE شما را اندازه گیری می کند.
چرا ممکن است به این آزمایش ایمونوگلوبولین نیاز داشته باشیم؟
در صورت ابتلا به بسیاری از عفونت ها – به ویژه عفونت سینوس ها ، ریه ها ، معده یا روده ها ، ئ اخیرا کرونا کووید-19 پزشک آزمایش ایمونوگلوبولین را تجویز می‌کند.
پزشکان ممکن است آزمایش ایمونوگلوبولین را در صورت داشتن موارد زیر نیز تجویزکنند:
- اسهالی که برطرف نمی شود
- کاهش وزن بدون دلیل
- تب هایی که نمی توان آنها را با علت دیگری توضیح داد
- بثورات پوستی
- آلرژی
- بیماری بعد از سفر
- HIV/AIDS یا میلوم مولتیپل (نوعی سرطان) ، یا بیماری دیگری که باید تحت نظر باشد
نحوه انجام آزمایش ایمونوگلوبولین
پزشکان اغلب IgA ، IgG و IgM را با هم اندازه گیری می کنند تا از عملکرد سیستم ایمنی بدن شما تصویر درستی بگیرند.
یک متخصص آزمایشگاهی معمولاً با قرار دادن یک سوزن در ورید بازوی شما نمونه ای از خون شما را می گیرد. خون در یک لوله یا ویال جمع می شود.
روش دیگر انجام این آزمایش ، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) است.
CSF مغز و نخاع شما را احاطه کرده است. پزشک نمونه ای از این مایع را با سوراخ از کمر (اغلب به آن “ضربه نخاعی” می گویند) می گیرد.
برای این منظور ، شما به یک مرکز سرپایی یا یک بیمارستان مراجعه می کنید. یک تکنسین شما را در بی حسی کمک می‌کند.
به احتمال زیاد به پهلو دراز کشیده و زانوها را تا سینه می‌کشید یا روی میز می نشینید. تکنسین یک سوزن توخالی بین دو مهره در ستون فقرات شما وارد می کند و مقدار کمی مایع را خارج می کند تا بتوان آن را آزمایش کرد.
نتایج آزمایش ایمونوگلوبولین به چه معناست؟
نمونه برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود. این ممکن است چند روز طول بکشد.
بسته به نتایج شما ، پزشک ممکن است نیاز به انجام آزمایش های دیگری مانند موارد زیر داشته باشد:
- آزمایش شمارش کامل خون (CBC)
- تست خون پروتئینی
- آزمایش ادرار برای بررسی مشکلات کلیوی
اگر سطح ایمونوگلوبولین شما بالا باشد ، ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:
- آلرژی
- عفونت های مزمن
- یک اختلال خود ایمنی که سیستم ایمنی بدن شما را بیش از حد واکنش می دهد ، مانند آرتریت روماتوئید ، لوپوس یا بیماری سلیاک
- بیماری کبد
- بیماری التهابی روده
- سرطان ، مانند میلوم متعدد ، لنفوم یا لوسمی
سطوح پایین ایمونوگلوبولین ها به این معنی است که سیستم ایمنی بدن شما آنطور که باید کار نمی کند. این می تواند ناشی از:
- داروهایی که سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می کنند ، مانند استروئیدها
- عوارض دیابت
- بیماری کلیوی یا نارسایی کلیه
- ضعف سیستم ایمنی که با آن متولد شده اید یا توسعه یافته اید. مانند: HIV/AIDS
فقط به این دلیل که سطح ایمونوگلوبولین شما بالا یا پایین است به این معنی نیست که شما یکی از این شرایط بالا را دارید.
نتیجه آزمایش هر فرد می تواند بر اساس روشی که آزمایشگاه برای بررسی نتایج استفاده می کند متفاوت باشد. با پزشک خود در مورد نتایج آزمایش خود صحبت کنید و بدانید که در مرحله بعد باید چه کار کنید.
نتایج کاذب آزمایش ایمونوگلوبولین
مقادیر همه سطوح ایمونوگلوبولین برای کودکان اطفال باید با مقادیر طبیعی آزمایشگاهی برای سن مقایسه شود. نوزاد عادی دارای سطوح غیرقابل تشخیص IgA و IgM در هنگام تولد است و این سطوح در 2-3 سال اول زندگی به تدریج افزایش می یابد.
سطح IgA با افزایش سن افزایش می یابد و اغلب در افراد مسن بالا می‌رود.
بیماران مبتلا به نقص ایمونوگلوبولین ممکن است نتایج منفی کاذب از آزمایشات آزمایشگاهی برای اندازه گیری آنتی بادی ها در خون داشته باشند.
به عنوان مثال ، یک آزمایش برای بیماری سلیاک نوع IgA آنتی بادی ضد بافت ترانس گلوتامیناز (anti-tTG) را تشخیص می دهد.
اگر فردی دارای نقص IgA باشد ، نتایج این آزمایش ممکن است منفی باشد ، به عنوان مثال حضور در یک مرکز نگهداری کودکان و خواهر و برادرهای بزرگتر که منابع اضافی عوامل عفونی هستند.
آیا بیمار باید فوراً آزمایش IgG را تکرار کند؟
خیر. بیمار ممکن است هیپوگاماگلوبولینمی گذرا داشته باشد و انتظار می رود IgG در 12 ماه آینده افزایش یابد. اگر بیمار هنوز با عفونت ها مشکل دارد ، IgG را می توان در 6 ماه تکرار کرد.
اگر IgG هنوز پایین است یا در حال کاهش است و نگرانی های بالینی وجود دارد ، ارجاع به ایمونولوژیست بالینی برای ارزیابی بیشتر باید در نظر گرفته شود.
محدوده عادی بزرگسالان در آزمایش ایمونوگلوبولین:
- IgG 6.0 – 16.0 گرم/لیتر
- IgA 0.8 – 3.0 گرم/لیتر
- IgM 0.4 – 2.5 گرم/لیتر
برای چک کردن سیستم دفاعی بدنم دکتر ریه خودم چند بار تا الان آزمایش ایمونوگولوبولین رو از من گرفته است.
آزمایش ایمونوگلوبولین دکتر بقدری بد نوشته بود که خود آزمایشگاهی ها هم نمیتونستن بخونن.