آزمایشات سه ماهه دوم بارداری اطلاعاتی را برای ارزیابی مشکلات پزشکی احتمالی جنین نوزاد همزمان با نظارت بر سلامت مادر در دوران بارداری ، ارائه می دهد.

بسیاری از زنان به عنوان بخشی از مراقبت های معمول خود قبل از زایمان ، اغلب بین هفته های 18 تا 20 آزمایش تصویربرداری تشخیصی سونوگرافی انجام می دهند. این آزمایش غیر تهاجمی ، که سونوگرام نامیده می شود ، ممکن است زودتر ، دیرتر یا دوباره در دوران بارداری برای جستجوی مشکلات یک آزمایش مفید باشد.

نشانه مشکلات اندام های نوزاد قلب و ریه است.

همچنین ممکن است برای تعیین مدت زمان حاملگی یک زن و دوران بارداری و کمک به ارزیابی رشد و سلامت نوزاد نیز مورد استفاده قرار گیرد.

آزمایشات عمومی دوران بارداری

آزمایش ادرار برای پروتئین و یا گلوکز

در هر ویزیت قبل از زایمان در سه ماهه اول ، دوم و سوم ، ممکن است از مادر خواسته شود که نمونه ادرار بدهد ، که معمولاً در مطب با استفاده از یک چوب چک برای بررسی وجود گلوکز (قند) و/یا آزمایش می شود.

اگرچه مقدار کمی گلوکز و پروتئین به طور معمول در ادرار وجود دارد ، اما سطوح بالای آن می تواند نشان دهنده مشکل باشد و ممکن است نیاز به آزمایش بیشتر داشته باشد.

آزمایش پروتئین

سطح بالای پروتئین در ادرار یک علامت هشدار دهنده است. ممکن است نشان دهنده آسیب یا بیماری کلیه باشد یا ممکن است به دلیل افزایش عفونت ، دارو ، یا استرس روحی و جسمی ، یک افزایش موقتی باشد.

نمونه هایی از آزمایشات آزمایشگاهی که ممکن است برای تعیین علت انجام شود شامل آزمایش 24 ساعته پروتئین ادرار ، تجزیه و تحلیل کامل ادرار یا کشت ادرار خواهد بود.

پره اکلامپسی

نگرانی ویژه در سه ماهه دوم و سوم پره اکلامپسی (گاهی اوقات توکسمی یا فشار خون ناشی از بارداری نیز نامیده می شود) ، اختلالی است که با فشار خون بالا و مقادیر زیاد پروتئین در ادرار مشخص می شود و تقریباً در سه ماهه دوم بارداری رخ می دهد.

علائم شامل تورم ، افزایش ناگهانی وزن ، سردرد و تغییرات بینایی است.

عوامل خطر شامل اولین بارداری ، بارداری بیش از یک فرزند ، سن (نوجوانان و زنان بالای 40 سال) ، و ابتلا به دیابت ، فشار خون بالا یا بیماری کلیوی است.

این مشکل می تواند منجر به کاهش هوا و تغذیه کودک از طریق جفت شود و باعث وزن کم هنگام تولد یا عوارض دیگر شود. با این حال ، اگر به اندازه کافی زود تشخیص داده شود ، با بررسی معمول فشار خون و سطح پروتئین ادرار ، مشکلات سلامتی مادر و نوزاد به دلیل پره اکلامپسی قابل کنترل است.

آزمایش گلوکز

سطوح بالای گلوکز ادرار ممکن است نشانه ای از دیابت تشخیص داده نشده باشد که در مادر وجود دارد یا دیابت بارداری ، نوعی دیابت که می تواند در دوران بارداری ایجاد شود. آزمایش مثبت ادرار برای قند معمولاً با آزمایش قند خون تأییدی همراه است ، که معمولاً برای غربالگری دیابت بارداری در سه ماهه دوم (بین هفته های 24 تا 28 بارداری) مورد استفاده قرار می گیرد.

کشت ادرار برای تشخیص باکتری در ادرار (باکتریوری)

چندین سازمان ، از جمله گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) ، انجمن بیماری های عفونی آمریکا (IDSA) ، به زنان باردار توصیه می کنند حتماً با استفاده از کشت ادرار بین 12 تا 16 هفته بارداری یا در اولین ویزیت قبل از تولد ، باکتریوری بدون علامت غربالگری شود.

باکتریوری بدون علامت در بارداری زمانی تشخیص داده می شود که مقادیر قابل توجهی باکتری توسط کشت ادرار یافت شود اما زن هیچ علائمی را در ارتباط با عفونت مجاری ادراری مانند درد یا فوریت ادرار کردن تجربه نکند.

این وضعیت تقریباً در 2 تا 10 درصد از زنان باردار در ایالات متحده رخ می دهد و می تواند منجر به عفونت شدیدتر کلیه و همچنین افزایش خطر زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد شود.

آزمایش قند خون و تحمل گلوکز برای دیابت بارداری

در دوران بارداری ، برخی از زنان مبتلا به دیابت بارداری (افزایش سطح گلوکز) می شوند. اگرچه ممکن است این مشکل در هر زمانی رخ دهد ، اما بیشتر موارد در اواخر دوران بارداری ایجاد می شود.

اگر افزایش سطح قند خون در زن باردار کنترل نشود ، می تواند باعث افزایش اندازه و وزن جنین شود. همچنین می تواند باعث تولد نوزاد با سطوح بسیار پایین گلوکز و مشکلات تنفسی شوند.

اکثر زنان در هفته های 24 تا 28 بارداری از نظر دیابت بارداری بررسی می شوند. گاهی اوقات اگر زن مشکوک به دیابت قبلی باشد یا در معرض خطر بیشتر از حد متوسط ​​باشد ، آزمایش دیابت در اوایل بارداری انجام می شود.

عوامل خطرساز دیابت بارداری عبارتند از:

• سن بالا
• قومیت
• چاقی
• سابقه خانوادگی
• سوابق دیابت
• سابقه شخصی دیابت بارداری با بارداری قبلی

توصیه ها

چندین سازمان بهداشتی توصیه می کنند که همه زنان باردار بعد از هفته 24 بارداری از نظر دیابت بارداری مورد آزمایش قرار گیرند.

کالج متخصصان زنان و زایمان غربالگری را با استفاده از سابقه بیمار ، عوامل خطر یا آزمایشات آزمایشگاهی توصیه می کند. آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است شامل یک رویکرد یک مرحله ای یا دو مرحله ای باشد:

---

مطالب مرتبط: آزمایش قند خون

---

تست تحمل گلوکز خوراکی یک مرحله ای 2 ساعته (OGTT):

پس از اندازه گیری سطح گلوکز ناشتا ، به زن دوز 75 گرم گلوکز برای نوشیدن داده می شود و سطح گلوکز او در 1 ساعت و 2 ساعت پس از دوز اندازه گیری می شود. به فقط یکی از مقادیر برای تشخیص باید بالاتر از مقدار قطع باشد.

آزمایش چالش گلوکز را به عنوان پنل کنترلی انجام دهید:

به زن باردار دوز 50 گرم گلوکز برای نوشیدن داده می شود و سطح قند خون وی پس از 1 ساعت اندازه گیری می شود.

اگر تست چالش گلوگز غیر طبیعی باشد، یک آزمایش تحمل گلوکز خوراکی 3 ساعته انجام دهید. پس از اندازه گیری سطح گلوکز ناشتا ، یک دوز 100 گرم گلوکز به او داده می شود و قند او در فواصل زمانی مشخص اندازه گیری می شود.

اگر حداقل دو سطح گلوکز در حالت ناشتا ، 1 ساعت ، 2 ساعت یا 3 ساعت بالاتر از سطح مشخصی باشد ، تشخیص دیابت بارداری انجام می شود.

آزمایش هورمون تحریک کننده تیروئید در صورتی که زن باردار سابقه بیماری تیروئید داشته باشد

بارداری باعث ایجاد تغییرات طبیعی در عملکرد بسیاری از غدد درون ریز می شود ، اما بر غده تیروئید که هورمون هایی مانند تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) تولید می کند که برای رشد سالم جنین حیاتی هستند ، تأثیر قابل توجهی دارد.

زنان مبتلا به بیماری تیروئید در صورت باردار شدن معمولاً نیاز به نظارت دقیق دارند. یک پزشک ممکن است از آزمایشات هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) برای نظارت بر عملکرد تیروئید زن در دوران بارداری استفاده کند.

هورمون TSH توسط غده هیپوفیز ( یک غده کوچک در مغز) در پاسخ به سطح پایین T4 یا T3 تولید می شود. افزایش سطح TSH در زنانی که از هورمون تیروئید استفاده می کنند ممکن است به این معنی باشد که دوز جایگزینی هورمون آنها باید افزایش یابد.

برخی از غربالگری زنان باردار در طول سه ماهه اول (یا حتی قبل از بارداری) برای افزایش TSH حتی در صورتی که سابقه بیماری تیروئید را ندارند ، توصیه کرده اند.

این به این دلیل است که درصد قابل توجهی از زنان ممکن است دارای اختلال زمینه ای تیروئید باشند که مشکوک نیست و در دوران بارداری مشکلاتی ایجاد می کند. با این حال ، اکثر دستورالعمل ها این امر را ضروری نمی دانند.

---

مطالب مرتبط: آزمایشات سه ماهه اول بارداری

---

آزمایشات مربوط به ناهنجاری های جنینی

پنل سرم مادر

بین هفته های 15 تا 20 بارداری ، ممکن است به مادر این امکان داده شود تا آزمایش غربالگری سرم مادر را برای سندرم داون و نقایص لوله عصبی باز مانند اسپینا بیفیدا انجام دهد. تست های آلفا-فتوپروتئین (AFP) ، گنادوتروپین کوریونی انسانی (hCG) ، استریول غیرمجاز و گاهی اوقات مهارکننده A شامل می شوند.

این پانل غربالگری خون فرصتی را برای ارزیابی خطر وقوع بدون انجام روش تهاجمی تر آمنیوسنتز فراهم می کند. در اغلب موارد ، فقط آن دسته از بیمارانی که نتایج غربالگری خون آنها نشان دهنده یک مشکل احتمالی است ، باید برای آمنیوسنتز مراجعه کنند.

در سه ماهه دوم بارداری ، انتظار می رود که سطح AFP و استریول غیر متصل شده افزایش یابد ، مقدار hCG کاهش یابد و مقدار اینهبینین A نسبتاً ثابت بماند.

AFP توسط جنین تولید می شود و سپس به خون مادر منتقل می شود. یک جنین با نقص لوله عصبی دارای یک دهانه در ستون فقرات یا سر خود است که اجازه می دهد مقدار بیشتری از AFP به جریان خون مادر منتقل شود.

افزایش AFP همچنین می تواند در نتیجه جنین های متعدد ، محاسبه اشتباه سن حاملگی ، نقص دیواره شکم یا دلیل نامعلوم ایجاد شود. ممکن است سونوگرافی برای تعیین سن جنین و تأیید تعداد جنین درخواست شود.

نتایج پنل

در بارداری هایی که جنین حامل نقص کروموزومی است که باعث سندرم داون می شود ، نتایج پنل سه یا چهار نشانگر نشان می دهد که سطح AFP و uncon کاهش می یابد.

نتایج آزمایش بر اساس سن ، وزن و پیشینه قومی مادر برای ارزیابی خطر ابتلا نوزاد به نقص لوله عصبی یا اختلال کروموزومی تفسیر می شود. از همه موارد گزارش شده AFP بالا ، تنها درصد بسیار کمی از نوزادان واقعاً دارای نقص هستند.

اما اگر نتیجه آزمایش غیر طبیعی است ، باید از مشاور ژنتیک برای بحث آمنیوسنتز برای ارزیابی بیشتر احتمال نقص مادرزادی مشورت کرد.

---

آمنیوسنتز

تجزیه و تحلیل مایع آمنیوتیک برخی از نقایص مادرزادی و بیماری های ژنتیکی ، از جمله برخی ناهنجاری های کروموزومی (مانند سندرم داون) و نقایص لوله عصبی (آنانسفالی یا اسپینا بیفیدا) را تشخیص می دهد.

این آزمایش اغلب بین 15 تا 20 هفته حاملگی (معمولاً حدود هفته 16) برای یک زن باردار تحت هر یک از شرایط زیر انجام می شود:

• زن باردار 35 سال یا بیشتر دارد.
• یک سابقه خانوادگی قوی از اختلال ژنتیکی از طرف والدین وجود دارد.
• هر دو والد دارای ژنی برای یک اختلال ارثی هستند.
• نتایج آزمایش های غربالگری نشان دهنده افزایش خطر ناهنجاری جنین است.
• یک کودک قبلی در خانواده دارای نقص هنگام تولد یا مشکل کروموزومی بود.

آمنیوسنتز همچنین ممکن است پس از هفته 32 بارداری انجام شود تا به ارزیابی میزان رشد ریه نوزادانی که در خطر زایمان زودرس هستند کمک کند.

در حین عمل ، یک سوزن از طریق دیواره های شکم و رحم وارد کیسه مایع دیواره نازک می شود که جنین در حال رشد را احاطه کرده است. مقدار کمی مایع آمنیوتیک خارج می شود.

این مایع حاوی AFP تولید شده توسط نوزاد و سلول های جنین است. سلول های جنین را می توان از نظر ناهنجاری های کروموزومی یا ژنتیکی آزمایش کرد.

تجزیه و تحلیل ژن ممکن است بر اساس سوابق خانوادگی (به عنوان مثال ، کودک دیگری که با نقص یا هموگلوبینوپاتی متولد شده است) یا نتایج آزمایش های غربالگری انجام شده بر روی والدین (مانند فیبروز کیستیک) انجام شود. تقریباً دو هفته برای تکمیل آزمایش لازم است.

احتمال کمی وجود دارد که سوزن وارد کیسه آمنیوتیک نوزاد را سوراخ کند ، باعث ایجاد نشت کمی از مایع آمنیوتیک ، ایجاد عفونت و در موارد نادر باعث سقط جنین شود.

---

کوردوسنتز (نمونه خون از راه پوست ناف ، PUBS)

نمونه گیری خون ناف از طریق پوست (PUBS) روشی است که می تواند برای به دست آوردن نمونه کوچکی از خون جنین مورد استفاده قرار گیرد. سپس می توان خون را برای برخی ناهنجاری ها تجزیه و تحلیل کرد.

این آزمایش تشخیصی (همچنین به نام کوردوسنتز ، نمونه گیری از خون جنین یا نمونه برداری از ورید ناف) برای تشخیص ناهنجاری های کروموزومی نشان دهنده سندرم داون و اختلالات خونی مانند کم خونی و برخی عفونت ها استفاده می شود.

PUBS زمانی استفاده می شود که آمنیوسنتز ، نمونه برداری از پرزهای کوریونی یا سونوگرافی اطلاعات مورد نظر را ارائه ندهد یا زمانی که این آزمایشات نتایج نامشخصی را ارائه دهند.

PUBS همچنین می تواند به عنوان راهی برای ارائه درمان به جنین مورد استفاده قرار گیرد.

کوردوسنتز به روشی مشابه آمنیوسنتز انجام می شود. یک سوزن ظریف از طریق شکم زن باردار به داخل ورید بند ناف وارد می شود. این روش حدود یک ساعت طول می کشد و ممکن است بین هفته های 18 تا 22 بارداری انجام شود.

سقط جنین 1 تا 2 بار از هر 100 روش اتفاق می افتد. سایر عوارض جانبی احتمالی شامل از دست دادن خون از محل سوراخ ، عفونت ، افت ضربان قلب جنین یا پارگی زودرس غشاها است.

---

DNA جنین بدون سلول (آزمایش قبل از تولد غیر تهاجمی ، NIPT)

آزمایش DNA جنین بدون سلول (cffDNA) یک آزمایش خون مادر غیرتهاجمی است که می تواند خطر ابتلای نوزاد (جنین) در حال رشد یک زن باردار در ابتدای بارداری را مشخص کند. این آزمایش فقط نیاز به گرفتن خون از بازوی زن باردار دارد و می تواند در هفته دهم بارداری انجام شود ، نتایج آن در حدود یک هفته در دسترس است.

نمونه خون از نظر مواد ژنتیکی عاری از سلول های جنینی که در خون مادر گردش می کند مورد ارزیابی قرار می گیرد.

در حال حاضر ، این آزمایش عمدتا سه اختلال را در نوزادان در حال رشد ناشی از وجود کروموزوم اضافی (تریزومی) نشان می دهد:

• سندرم داون (تریزومی 21)
• مشکل سندرم ادواردز (تریزومی 18)
• سندرم پاتائو (تریزومی 13)

همچنین ممکن است برای شناسایی سایر شرایط نادر ناشی از کروموزوم اضافی یا از دست دادن قطعه کروموزوم (ریز حذف) استفاده شود.

مطالعات روی cffDNA توانایی تشخیص 98٪ موارد سندرم داون را نشان داده است ، با نرخ مثبت کاذب کمتر از 0.5٪. صفحه نمایش سه ماهه اول فعلی فقط خطر ابتلا به سندرم داون و سندرم ادواردز را ارزیابی می کند ، در حالی که cffDNA سه اختلال تریزومی را با احتمال بیشتری نشان می دهد.

توصیه

متخصصان توصیه می کنند که زنان باردار در مورد خطرات و مزایای غربالگری قبل از تولد با پزشکان خود و/یا مشاور ژنتیک صحبت کنند.

غربالگری معمولی مانند غربالگری سرم مادر در سه ماهه دوم ، بهترین انتخاب برای زنانی است که خطر کمتری برای بچه دار شدن با اختلال کروموزومی دارند. با این حال ، هر زنی می تواند آزمایش cffDNA را انجام دهد.

آزمایش cffDNA ، پس از مشاوره ژنتیکی پیش از آزمایش ، برای زنان باردار در معرض خطر ارائه شود. این افراد شامل زنان 35 ساله و بالاتر ، زنانی با سابقه حاملگی با کودک مبتلا به تریزومی و زنان دارای جنین با یافته های سونوگرافی نشان دهنده افزایش خطر است.

زنان باید با درک کامل محدودیت های آزمایش این انتخاب را انجام دهند. CffDNA تنها شایع ترین تریزومی ها را تشخیص می دهد. مثبت کاذب و منفی کاذب رخ می دهد. نتیجه منفی لزوما به این معنا نیست که یک زن فرزندی تحت تأثیر قرار خواهد داد. زنان با نتایج مثبت cffDNA باید برای مشاوره ژنتیک ارجاع داده شوند و برای تأیید تشخیص نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS) یا آمنیوسنتز به آنها پیشنهاد شود.

نوشته شده توسط: eBgroup